Nareszcie dotarł kolejny numer zaprenumerowanych "Zeszytów Literackich". Przesyłkę nadano 19 marca. Poczta potrzebowała zatem 13-tu dni, by przewieźć paczkę z Ciechanowa do Białegostoku. Brawo Jasiu!

.

W "Zeszytach" dwa zupełnie niewiosenne wiersze o starości. Julia Hartwig pisze:

.

To nieprzyzwoite tak zakłopotać ich w biały dzień

.

Wpatrują się w nasze twarze

To są słoneczne zegary

na których widać cień popołudnia

.

Wpatrują się w nasze twarze

To doliny poorane deszczem

lotne wzgórza ukształtowane wiatrem

.

W ich oczach jest tylko patrzenie

puste patrzenie
.

.

Adam Zagajewski

.

Teraz, kiedy straciłeś pamięć

.

Teraz, kiedy straciłeś pamięć

i możesz się już tylko bezradnie uśmiechać,

chciałbym ci pomóc- przecież kiedyś

to ty, jak demiurg, otworzyłeś moją wyobraźnię.

Pamiętam nasze wyprawy, wełniane obłoki

płynące nisko nad wilgotnym lasem w górach

(w tym lesie znałeś każdą ścieżkę), i także

letni dzień, kiedy wspięliśmy się na szczyt

wysokiej latarni morskiej nad Bałtykiem

i długo patrzyliśmy na nieskończone falowanie morza,

jego białe ściegi postrzępione jak nitki fastrygi.

Nie zapomnę tej chwili, myślę, że i ty byłeś wtedy

wzruszony- wydawało się, że widzimy cały świat,

bezgraniczny, oddychający spokojnie, niebieski, doskonały,

wyrazisty i mglisty zarazem, bliski i daleki;

czuliśmy kolistość tej planety, słyszeliśmy mewy,

które bawiły się nieśpiesznie szybowaniem

w ciepłych i chłodnych prądach powietrza.

Nie potrafię ci pomóc, mam tylko jedną pamięć.