Dryfowanie.

Na niebieskim materacu

przez jeziora przestwór.

A słońce bezlitosne,

choć tak litościwie,

spala na popiół.

Leśne horyzonty,

zaskakujące rozmowy,

i poznaję lenistwo minut.

I wszystko wraca

w te dni pochmurne,

w oparach chmielnych

zbyt sentymentalnych.